Deze week wordt in Ham de laatste hand gelegd aan het houten brugje over de Luikse Beek of Dodebeek. Er wordt letterlijk een brug geslagen tussen Limburg en Antwerpen want het houten brugje van 4,5 m zal Ham terug met Laakdal verbinden. De Dodebeek heeft haar naam te danken aan een lugubere gebeurtenis in de 18de eeuw.
In Ham werd een trage wegenplan opgesteld met onder meer als doel de trage wegen die in onbruik geraakt zijn, in ere te herstellen. Zo kan ook de trage weg (voetweg nr. 33) die tussen Ham en Laakdal loopt, door de aanleg van een houten brugje terug gebruikt worden voor recreatie dicht bij huis. Via het gemeentelijk wandelknooppuntennetwerk kan de wandelaar via deze weg aansluiten op het wandelknooppuntennetwerk van De Merode.
De kosten van de werken zijn geraamd op 4.500 €. De provincie Limburg neemt hiervan 70 % voor haar rekening. De overige kosten worden bijgepast door de gemeente Ham en Laakdal (ieder 15%). Het Regionaal Landschap Lage Kempen is verantwoordelijk voor de uitvoering van de werken en doet voor de aanleg van het brugje beroep op het Landschapsteam, dat onderdeel vormt van een sociaal-economiebedrijf, in dit geval de Winning. Het hout van de brug is afkomstig uit duurzaam beheerde bossen.
Igor Philtjens, Gedeputeerde voor erfgoed en monumentenzorg: “Het Limburgs historisch erfgoed krijgt dankzij de provinciale subsidie een stevige impuls. Eén van onze doelstellingen is erfgoed op een creatieve manier weer toegankelijk te maken voor het publiek. De landschapsanimator van het Regionaal Landschap Lage Kempen is samen met het lokale gemeentebestuur zeker in deze opzet geslaagd met de heraanleg van het Luiks Brugje. Dit historisch erfgoed vormt opnieuw een typisch onderdeel van het platteland waar de wandelaar veel plezier aan zal beleven”.
In 1841 was er al sprake van een weg over de beek via een brugje, zo blijkt uit oude historische kaarten (Buurtwegenatlas en Vandermaelenkaart). Vroeger vormde de beek de grens tussen het hertogdom Brabant en het prinsbisdom Luik, vandaar ook de naam Luikse Beek.
Een andere naam voor de beek is Dodebeek. Over de reden van deze lugubere benaming weet Burgemeester Dirk de Vis meer te vertellen: “Het Luiks brugje vormde in 1700 de scene van een moordzaak. Klaas Bol, de koster van Tessenderlo stond op een avond op het Luiks brugje te mijmeren over Meerhout-kermis waar hij van de strenge pastoor niet naar toe mocht. Plots verscheen er een knappe jongedame die de koster uitnodigde om de volgende avond naar de herberg te komen. Wat de ongehoorzame koster ook deed. Jammer genoeg liep hij een blauwtje, want de dame had alleen aandacht voor Isidoor Spoormans, de brouwerszoon. Teleurgesteld liep Klaas in de donkere nacht terug naar huis waar hij getuige was van de moord op Isidoor. Isidoor werd beroofd en om het leven gebracht door struikrovers die het lijk onder het brugje verstopten. De koster durfde niet vertellen wat er gebeurd was en stak een briefje in de bijbel van de pastoor. Toen de pastoor tijdens de zondagmis zijn bijbel opende, zag hij het briefje met de boodschap ”Ik ben vermoord en mijn lijk ligt onder de brug” waardoor de moordzaak aan het licht kwam. De Dodebeek heeft waarschijnlijk haar naam aan deze moordzaak te danken! Hendrik Conscience schreef in 1872 zelfs een boek over het voorval. De trage weg is dus al eeuwen in gebruik en vormt hier zeker levend erfgoed.”
Burgemeester van Laakdal, Tine Gielis: “Dankzij het herstel van het Luiks brugje kan de recreant op een aangename en veilige manier wandelen over provinciegrenzen heen. De trage weg kan op deze manier weer functioneren als groene verbinding tussen Ham en Laakdal.”