© Robin Reynders
De discussie over het voortbestaan van de provincies steekt opnieuw de kop op. In eerdere communicatie gaf ik reeds aan voorstander te zijn van het behoud van het Limburgs provinciebestuur. Het biedt een noodzakelijk alternatief voor ons gebrek aan grote centrumsteden.
De vraag die we ons moeten stellen is of de burger er beter van wordt. Als je morgen de bevoegdheden van het provinciebestuur overhevelt naar het lokale of Vlaamse niveau, zal een ander overheidsniveau de grensoverschrijdende samenwerking tussen gemeenten moeten coördineren. Kijk maar naar cultuur. Die bevoegdheid is weggenomen bij de provincies maar vandaag stel je vast dat cultuur in Limburg het moeilijk heeft zonder die ondersteuning. De weg naar Brussel is voor vele organisaties, voor de gemeenten maar ook voor de burgers te ver.
Als je toch die stap wil zetten, stel ik voor dat we de evaluatie maken van de recente afslanking van de provincies. Is er echt zoveel meerwaarde en efficiëntiewinst gekomen? Ik moet het nog zwart op wit zien. Zo’n fusie vraagt ook veel inspanning, kost geld en leidt tot stilstand in het beleid. Wat ik vaststel, is dat we vandaag niet minder medewerkers hebben, maar dat er integendeel nog zijn bijgekomen om de transitie in goede banen te leiden.
Wel ben ik voorstander van schaalvergroting. Maar verplichten botst altijd op weerstand. Ik ben voor fusies, op voorwaarde dat ze gedragen zijn door de gemeentebesturen en door de bevolking.
Lees het artikel in Het Belang van Limburg hier.
Lees meer over mijn visie op de toekomst van Limburg in ‘Schetsen voor Limburg‘